Besin Değeri Yüksek Kepekli Pirinç

Dünya hemen her ülkesinde, milyonlarca insanın günlük ekmeği olan pirinç, yüzyıllar boyunca birliğin ve bereketin sembolü olarak görülmüş. Örneğin Endonezya Mitolojisine göre, ürünlerin ve iyi talihin koruyucusu sayılmış. Endonezyalılar, pirinç ekimi gerçekleştirirken, ekimini yaptıkları pirinç bitkisinin bir bölümünü -ki buna pirinç anısı denilirmiş- ayırarak saklarlarmış. “Pirinç anısı” adı verilen bu bir parça pirinç bitkisi canlılığını yitirmediği sürece ekimin başarılı sonuçlanacağına inanırlarmış.

Efsanelere fazla önem vermeyen araştırmacılar ise pirincin, M.Ö. 3000 yıldan beri Çin’de bilinerek yetiştirildiğini belirtiyor. Ana yurdu Güney Hindistan olan pirincin, M.Ö. 2000’li yıllarda Kore, Filipin, Japonya; M.Ö. 1000’li yıllarda Endonezya’da yaygınlaştığı dile getiriliyor. Mezopotamya ve Türkistan’a Pers’ler tarafından sokulan pirincin, Yunanistan’a taşınması ise, M.Ö. 320’li yıllarda Büyük İskender’in Hindistan’ı işkal etmesine dayanıyor. Pirinç bitkisinin Türkiye’ye ise 500 yıl önce, güneyden geldiği sanılıyor. Keşfedildiği ilk günden günümüze kadar, seyahat eden ve dünyanın dört bir yanına yayılan pirinç, buğdaydan sonra en fazla üretilen ve tüketilen tahıl ürünü olma özelliğine sahip.

Pirinç su içinde yetiştirilen tek tahıl bitkisidir. Diğer tahıl bitkileri su içinde uzun süre yaşayamayıp, canlılığını yitirdiği halde pirinç suda erimiş oksijeni kullanarak gelişir. Pirinç tarladan toplandığı gibi yenmez. Üzerindeki kalın kabuğun çıkması gerekir. Daha sonra da pirincin zarı yani kepeği çıkarılır. Fakat bu işlemlerden geçen pirinç, besin değerinin pek çoğunu; ağırlığının %30’undan fazlasını, lipidlerinin %80’inin, madensel tuzlarının %60’ını vitaminlerinin ise tümünü kaybeder. Pirinçte, buğdayda bulunan zengin ve çeşitli madensel tuzlar yoktur.

Kepekli pirinçte ise B1, B2, B6, PP, E ve F vitaminlerinden başka, potasyum, kalsiyum, fosfor, flor gibi değerli madenler ve 12 çeşit amino asit bulunur. Bu nedenle yediğiniz pirinç mümkün ise kepekli olmalıdır. Pirinç özellikle nişasta bakımından zengin, yağ ve protein yönünden zayıf bir yiyecektir. Yağsız ve kolay sindirilebilir olması, onun hastalıklarda diyet yemeği olmasını sağlar. Dolayısıyla böbrek ve kalp yetersizliği rahatsızlıklarına sahip kişiler için eşsiz bir besin maddesidir.