Her sonbahar, bu ufacık dükkanın vitrinine, türlü türlü tatlıların yanına bir tepsi pırıltılı ayva ekleniyor. Ve biz, her sonbahar, akıntının tersine yüzen somonlar gibi, kendimizi bu 50 yıllık tatlıcının vitrininin önünde buluveriyoruz. Gözlerimiz baklavalar, dilberdudakları arasında belirmiş bu parlak, zümrüt rengi tatlıyı seçip buluyor. Ayva, eylül ve ekim aylarında hasat ediliyor. Sakarya Tatlıcısı’ndan aldığımız bilgilere göre, mart ayının sonuna kadar taze aldıkları meyve çok yakında soğuk hava deposuna giriyor. Bu da tatlı kaçamaklarımızın ne yazık ki (ya da çok şükür) sonuna yaklaştığımız anlamına geliyor.
Dünyada en çok Türkiye’de yetişen ayva, mayhoş tadı ve sert dokusu ile bilinir. Ancak (bolca) şekerle pişirildiğinde bambaşka bir kişilik, cazip bir aroma, yepyeni bir lezzet kazanıyor. Ayva tatlısı yapmak için büyük ayvalar ikiye bölünüyor, haşlanıyor, sonra da ağızda dağılacak kıvama gelene kadar fırında pişirilip, parlak, koyu kırmızı bir renge bürünüyor. Birçok yerde satılan ayva tatlıları radyasyon kırmızısı renginde; bunun sebebi tatlıları yapanların gıda boyası kullanması. Sakarya Tatlıcısı’nda ise katkı kullanılmıyor; ayvalar o gül pembesi, zümrüt kırmızısı ve yanık portakal arasındaki renklerini pişerken alıyorlar. Ayva soğuduktan sonra üzerinde bir porsiyon kaymak ile servis ediliyor. Kaymağın yağlı ve yumuşak tadı meyvenin şekerli lezzetini dengeleyerek bu tatlıyı şeytani bir hale getiriyor.
Sakarya Tatlıcısı’nın eski zamanlardan kalma bir cazibesi var. Birçok insan tatlılarını paket yaptırıp evde yemeyi tercih etse de bizim için Sakarya’nın iki küçük masasından birine oturup, çayımızı yudumlarken Balık Pazarı’nın havasını içimize çekmekten daha güzel bir şey yok.
Kaynak: Radikal Gazetesi
